خدایا ! دختر رشتی قشنگه

سفیده،سرخه، سبزه، رنگ به رنگه

ولی با ان همه حُسن خداداد

دلی در سینه داره مثل سنگه

_______________________________________

بنفشه گول بیرون بامو ( گل بنفشه  شکوفه زد )

به یاد باورد تی عهدَ (و قول تو را به یاد اورد )

بگوفتی که وقت بهار ( تو گفته بودی که وقت بهار )

آیَم تی ور با خنده (  میام پیشت با چهره ای خندان ، اینطوری )

گول باران سبزان سر قاصد بوبو بنفشه ( در میان سبزه ها بنفشه پیام رسان شد )

فصل بهار بامو ،بیا ،می دیل بوبوسته زنده  ( فصل بهار اومده،بیا تا دلم زنده و شاداب بشه )

از یاد ببوردی تو مگر قولو قرارَ ( تو مگه قولو قرارت رو از یاد بردی؟ )

دِ ناز نوکُن،بیا می ور،وقت بهارَ (  دیگه ناز نکن ، بیا کنارم ، بهار اومده )

دنیا به جا نمانه (دنیا اینطوری نمیمونه )

غیر از وفا چی مانه؟ ( به غیر وفای به عهد چیز دیگه ای ماندگار نیست )

چوم نرگسَ دوخانه (چشم ،گل نرگس را صدا میزند )

دیم  سرخ گولَ مانه ( صورت انسان مثل گل سرخ قرمز میشود )

دارم تره دِ غم نارَم ( وقتی تورو دارم دیگه غم ندارم )

می نازنین نازدانه ( ای نازنین من )